Rondje fietsen langs de Maas, de Moezel en de Rijn
25 juli 2019 - Heemskerk, Nederland
Verslag van de fietstocht langs de Maas, de Moezel en de Rijn, van 4 t/m 18 juli 2019
Donderdag 4 juli 2019 (“Go to the start”)
Stralend weer! Samen met Els met de trein naar Maastricht, mijn vertrekpunt voor de fietstocht. Lopend met de bepakte fiets naar het Onze Lieve Vrouwe Plein om gezellig te lunchen alvorens afscheid te nemen.
Om half drie scheidden onze wegen bij de St. Servaasbrug; Els rechtdoor naar het station, ik rechtsaf via de fietsknooppuntenroute langs de Maas richting Eijsden tot aan camping De Oosterdriessen in Oost-Maarland, iets vóór Eijsden. Klein stukje maar, 7 km.
Mooie camping, pal aan de Maas, met zicht op de Sint Pietersberg niet ver daar vandaan. Ben er niet de enige fietser met volle bepakking, favoriete route blijkbaar. Tent opzetten, broodje en koffie, route voor de volgende dag bekijken in het routeboek en bijtijds te bed. Morgen “en route” met dit routeboek:
Beginstand bij vertrek uit Maastricht: 29.610 km. Gereden: 7 km.
Vrijdag 5 juli 2019 (Etappe 1: Oost-Maarland → Samson)
Vroeg vertrokken (07:15 u) omdat er na Luik tot voorbij Huy weinig campings zijn aan de route. Tamelijk bewolkt, af en toe zon en wind tegen. Bij Oupeye helaas een routebord gemist en dus een paar kilometer verkeerd gereden totdat de weg doodliep. Met de nodige navraag weer op het rechte pad langs het kanaal dat parallel aan de Maas loopt naar Herstal.
Ontzettend veel ganzen op de oevers overal. Veel poep dus ook. En ze zijn ook niet echt bereid om aan de kant te gaan, dus af en toe slalommen. Bij de bakker aldaar mijn ontbijt gekocht, plus brood voor tussen de middag. Maar eerst in Herstal nog een omleiding vanwege een mega groot festivalterrein (“Les Ardentes”). Ontbijt op een bankje langs de Maas; wel wat aan de late kant eerlijk gezegd, om half tien, na 33 km.
Om tien uur in Luik even via een fiets-/voetgangersbrug de Maas oversteken richting centrum voor een koffiepauze.
Vervolgens door naar Seraing voor opnieuw een koffiestop in het centrum van de stad, bij een marché annex kermesse. Heb er dan ruim 50 km opzitten. Vanaf vóór Luik veelal industriegebied met veel oude en/of leegstaande gebouwen en fabrieken uit de voormalige ijzer- en staalindustrie. In Seraing van die oude deprimerende arbeiderswoningen in doodse straatjes. En ook nog eens pal onder de rook (destijds) van de hoogovens die er nu stil en roestend bij staan. Onvoorstelbaar eigenlijk. Daar is Wijk aan Zee met de daar aanwezige stofoverlast nog heilig bij. In Seraing wel een paar fraai opgekalefaterde fabrieksgebouwen die nu als cultuur- of muziekcentrum dienst doen. Langs de route ook veel aangemeerde schepen voor laden/lossen van bulkgoederen zoals zand, grind, graniet, kalk etc.
Lunchpauze om een uur of één iets voorbij Hermalle-sous-Huy. Het is inmiddels bloedheet geworden; gelukkig een schaduwplekje gevonden. Vervolg van het traject tot aan Huy fraai, maar nog wel met een lastig te vinden omleidingsroute: de bordjes wezen alle kanten op, behalve de goede.
Tegen drie uur, na 80 km in Huy. Pauze voor koffie, cola een een heerlijk biertje! Mooi stadje met een gezellig groot plein vol terrassen. Goed toeven!
Laatste stuk vanaf Huy goed te rijden, maar steeds warmer en ook nog eens wind tegen. Vanaf de Maas in het dorpje Samson (althans volgens de kaart; heet hier Thon) nog dik 5 km glooiend d.w.z. stijgend landinwaarts tot de “Camping La Cascade de Jausse”.
(linker rijtje, derde bord van onder)
Viel tegen, dat laatste stuk. Camping was minder fraai in vergelijking met de beschrijving in het routeboek: uiterst simpel sanitair. En het beschreven restaurant “Les Amis de Patric” is een “sterren”-restaurant, alleen op reservatie! En zo vriendelijk waren ze nou ook weer niet. Eigen restanten van de lunch dus, want de minimarket in het dorp helaas gemist. Gelukkig wel een tentje – dat meer op daklozenopvang leek – om een biertje te kopen. Stel (m/v) uit Enschede dat ook in Eijsden stond, kwam hier ook om te overnachten. Verder niets te beleven dus bijtijds de kooi in.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:15 u. Gestopt 17:30 u. Reistijd 10:15 u. Rijtijd 6:25 u. Gereden 108 km. Gemiddeld 16,8 km/u. Max. 37,5 km/u.
Zaterdag 6 juli 2019 (Etappe 2: Samson → Givet)
Opnieuw bijtijds vertrokken, om kwart over zeven. Dalend terug naar de Maas en daar op een granieten bankje ontbeten, lekker in het zonnetje!
Al eerder in het centrum geweest (met Bart, toen ik naar Málaga ging), dus deze keer niet gestopt. Meteen maar door naar Dinant
o.a. langs de camping waar we toen sliepen. Om half elf koffiestop op het terras van Café Leffe. Nog eens de route en de kilometers bekijkend kwam ik tot de conclusie dat de afstand morgen veel korter is dan berekend. Dus: vandaag eerder stoppen en morgen meer dan gedacht: etappe vandaag tot even voorbij Givet.
Bij vertrek uit Dinant werd het helaas zwaar bewolkt met af en toe een spat regen. In Hastière boodschappen bij de Spar voor middag en avond: lunchpauze om een uur of een. Vanaf Hermeton-sur-Meuse iets andere route gevolgd dan het routeboek. Mooie route tot aan de Franse grens, maar daarna het – inmiddels bekende – beeld van de verpauperde Noord-Franse dorpjes. In Givet even zoeken naar de juiste weg. Mooi stadje. Brug over en via de andere oever na 1,5 km tussen Givet en Rancennes de (opnieuw zeer eenvoudige) Camping “La Clé des Champs”, pal aan het fietspad; heerlijk, geen gezoek!
Het is pas half drie bij einde etappe. Helaas nog steeds zwaar bewolkt en af en toe wat spetters regen. Desondanks even douchen, tent opzetten en zitten; lekker rustig zo om bijtijds te stoppen en op mijn gemak wat bepakking te reorganiseren. Gisteren was eigenlijk wat aan de te lange kant met een doorlooptijd van meer dan 10 uur. Eten, met een lekker “Bicicleta”-wijntje, op de oever van de Maas. Gezelschap gehouden door koppels ganzen en zwanen. Aan de overkant, hoog op een heuvel een mega grote fortificatie, het Fort de Charlemont (Citadelle de Givet).
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:15 u. Gestopt 14:30 u. Reistijd 7:15 u. Rijtijd 4:00 u. Gereden 73 km. Gemiddeld 17,8 km/u. Max. 33,3 km/u.
Zondag 7 juli 2019 (Etappe 3: Givet → Sedan)
Bij opstaan om half zeven: REGEN! Bij inpakken gelukkig al weer droog, maar de tent is drijfnat. Eerst ontbijt en dan “en route”. De eerste de beste afslag al verkeerd gereden, linksaf (met doodlopende weg bij de Centrale Nucléaire de Chooz) i.p.v. rechtsaf (SUKKEL!!), met een tamelijk zware klim over een heuvel. Na 27 km koffiestop in Haybes, fraai stadje, bij een groot en onooglijk pand: restaurant “Le Bar”, met allerhande rommelige partytenten en vertrekkende oude auto's voor een rally of zo. Maar binnen onverwacht super chic met prachtige eetzalen en zitkamers met fauteuils.
Fraaie route, afwisselend open en bos. Maas wordt allengs smaller en de stroming wordt geheel gereguleerd middels stuwen en sluizen voor de pleziervaart. Tot nu toe droog, wel zwaar bewolkt en fris. Maar ook wind mee!
Na de koffie in Haybes tot aan Monthermé helaas toch een paar keer regen, dus poncho aan-uit-aan-uit. Om weer eens wat anders te nuttigen dan stokbrood met jam:
om kwart voor twaalf gestopt bij een frietkot in Monthermé; wat een berg voor weinig geld! Kan ik voorlopig wel even op vooruit.
Na de – voor mijn doen – korte etappe gisteren van 73 km, was het plan voor vandaag om ook weer niet zo'n lange rit te maken tot Charleville-Mézières met 85 km. Alleen, daar kwam niets van terecht: vanaf Monthermé weer droog met een flauw zonnetje dus wat warmer en wind tegen nu.
Om half twee al bij Charleville-Mézières na 84 km; dit keer wel wat te vroeg om nu al te stoppen. Dus meteen door naar Sedan, nog zo'n 30 km (moet een makkie zijn na die berg friet in Monthermé)!
In het gat Lumes een korte stop voor koffie en cola in een cafeetje met een ongelooflijk grote klerezooi: stapels paperassen (onbetaalde rekeningen?) en oude kranten en tijdschriften, een brommerige cafébaas, een handwerkende moeder en dochter – bepaald geen schoonheden (eufemisme) – aan een tafeltje. Soms maak ik een foto in een leuk café, maar deze keer vond ik dat té gênant. Gauw weer verder.
Tot aan Sedan nog steeds een flauw zonnetje en windje tegen, maar vanaf Charleville-Mézières is de route niet heel bijzonder, wel redelijk vlak en groen, groen, groen! Om half vier al in Sedan, maar helaas: camping fermé (GVD!!).
Erger nog: er is helemaal geen camping meer! Het terrein is een parkeerplaats voor zelfvoorzienende campers. Dus: hotel zoeken. 3 Hotels uit het routeboek blijken gesloten. Gelukkig kom ik een Nederlandse vader en dochter tegen die zeiden mij onderweg te hebben gezien. Kon mij niet herinneren dat ik ze had ingehaald. Nee, dat klopte zij hadden mij ingehaald, rijdend op racefietsen zonder veel bagage, van hotel naar hotel. Zij hadden geboekt in een 4* hotel “Le Chateau Fort de Sedan”.
Had ik wel voorbij zien komen op mijn mobiel, maar nogal prijzig. Maar dat viel reuze mee volgens hen: € 84. Kortom, spoorslags daarheen!! SUPER!! Inchecken, fiets in de berging, met een lorrie mijn tassen naar de kamer, douchen, rondje kasteel wandelen, voetbalwedstrijd Nederlands vrouwenelftal kijken, dineren en de kooi in!
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:40 u. Gestopt 15:40 u. Reistijd 8:00 u. Rijtijd 5:35 u. Gereden 115 km. Gemiddeld 20,6 km/u. Max. 36,6 km/u.
Maandag 8 juli 2019 (Etappe 4: Sedan → Sivry-sur-Meuse)
Na het uitgebreide ontbijtbuffet om acht uur vertrokken uit het prachtige Hotel Le Chateau Fort in Sedan. Eerst nog wat foto's, nu met een lekker zonnetje erbij, i.p.v. met die grauwe wolken gisteren.
In het centrum ook nog wat foto's, dan de Maas oversteken en op weg naar de volgende halteplaats. Bedoeling is Sivry-sur-Meuse, camping met Nederlandse eigenaar. Mooi weer, wel nog wat frisjes en noorden windje schuinachter! Vanaf Remilly-Aillicourt zou er vanaf eind 2018 een fietspad moeten zijn tot aan Mouzon; dat was er dus niet. Dus over de provinciale weg, wat hoger boven de rivier en daarmee ook behoorlijk heuvelachtiger. Maar mooi!! Fietsen tussen de graanvelden, veel bloemen, af en toe bos, mooie blauwe luchten, rondcirkelende roofvogels. Prachtig landschap zo, ook door de stille boerendorpjes.
In Beaumont-en-Argonne, bij de kerk, even een drinkpauze.
Daarna een paar keer flink klimmen en harde wind tegen. Niet de wind was gedraaid, maar het parcours slingert nogal met veel bochten, vandaar. In Cesse werd ik ingehaald door die vader en dochter op de racefiets, uit dat mooie hotel in Sedan. Even eerder werd ik ook al ingehaald, door een Belg uit Geraardsbergen, op de racefiets met alleen een klein rugzakje. Hij had gisteren 250 km gereden tot aan Sedan en zou vandaag nog eens 200 doen tot Nancy!
In Laneuville-sur-Meuse even van de route af, linksaf over de Maas naar Stenay voor een wat langere (koffie)pauze. En er is een Biermuseum! Half twaalf inmiddels, dus daar is het wel tijd voor, na dik 50 km. Diezelfde vader en dochter reden net het dorp uit en zeiden dat er niets te vinden was. Hadden kennelijk niet goed gekeken. Tijdens de koffie landde ook het koppel uit Enschede bij dat café. Hadden ook in Sedan geslapen, maar in een ander hotel. Zij wilden doorrijden tot Verdun en dan de trein nemen naar Metz; van daar nog langs de Moezel tot Koblenz en dan met de trein terug naar huis. Wisten te vertellen dat de camping die ik op het oog had in Sivry-sur-Meuse, niet meer zou bestaan. Desondanks zou ik het er op wagen.
Biermuseum wel gezien, maar uiteraard gesloten op maandagochtend. Met dat gezellige geklets al met al een lange pauze. Verder, tot iets onder Saumory, ter hoogte van Mont-devant-Sassey onder de spoorlijn door, lunchpauze in een schaduwplekje pal aan de Maas. Bijna 64 km gereden en de klok heit 13:00 u.
Daarna nog 16 km tot aan Sivry-sur-Meuse. Camping is wel gewoon open en er staan zelfs behoorlijk wat Nederlanders. Zeer aardige Nederlandse eigenaren, die straks wel even een pizza willen oppiepen (zoals Benjaminse in zijn routeboek beloofde)! Want in het dorp is helemaal niets te krijgen. Verder doorrijden (nog 28 km) naar de Municipal in Verdun is wat mij betreft niet nodig: prima camping hier, mooi weer, goed volk, tijd om te relaxen dus.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 08:00 u. Gestopt 14:30 u. Reistijd 6:30 u. Rijtijd 4:00 u. Gereden 80,6 km. Gemiddeld 20,0 km/u. Max. 46,8 km/u.
Dinsdag 9 juli 2019 (Etappe 5: Sivry-sur-Meuse → Heudicourt-sous-les-Côtes)
Na een koude nacht, met thermobroek en -shirt aan, vandaag om kwart voor zeven vertrokken voor het laatste stuk langs de Maas en – tot Heudicourt aan het Lac de Madine – de eerste helft van het traject met een flink aantal heuvels, om van het Maasdal naar het Moezeldal te rijden. Mooie route weer, mooi weer en meest wind mee. Eerste 15 km opnieuw langs de velden met graan of vlas. Het heet hier niet voor niets “La Côte des Grands Prés”.
Sommige velden nog fraai begroeid, andere geschoren, met van die grote rollen stro.
Na het dorpje Samogneux een onverhard fietspad langs het Canal de l'Est (Branche Nord); aangelegd omdat de Maas daar niet bevaarbaar is. Uitstekend te befietsen, met prachtige vergezichten over de landerijen. Tot “route barré”!! Het hele fietspad geblokkeerd door vissers uit Luxemburg, die daar een viswedstrijd hielden. Ze waren niet alleen onverbiddelijk, maar zelfs ook nog intimiderend, nondeju!!
Dus al mijn tassen van de fiets op het fietspad, fiets en bagage in delen de dijk af, door de brandnetels en een greppel naar een lager gelegen onverharde weg, alle bagage weer op de fiets laden en – al tierend– verder!
Om 10:00 u al in Verdun, na zo'n 33 km. Op een terrasje in het zonnetje koffiepauze en eten voor tussen de middag kopen. Dan pal langs het water verder, Verdun uit.
In Ancemont even een korte stop voor pain-au-chocolat en door naar Bannoncourt. Ook onder de spoorlijn van de TGV door. Kwam er net een langs; wat een ongelooflijke snelheid en wat een lawaai, net een straaljager.
In dat dorp linksaf de Maasroute verlaten en de heuvels in, op weg naar het Moezeldal. Laatste stop aan de Maas is middagpauze, na bijna 65 km, lekker op een bankje met picknicktafel.
Die heuvels vielen gelukkig reuze mee wat zwaarte betreft. In mijn herinnering waren ze veel steiler; toen ik in 2012 ook via het Lac de Madine naar de Moezel reed op weg naar Nancy, naar Málaga. Wat ook hielp: Benjaminse heeft nu een andere route gevolgd dan toen. Maar evengoed drie flinke klimmen (lang) en wind tegen. Maar nog steeds prachtig weer en landschappelijk heel erg mooi! Helemaal op het hoogste punt, vlak voor de afdaling naar Heudicourt-sous-les-Côtes aan het Lac de Madine.
Daar geen een winkel te bekennen, dus straks eten op het recreatieterrein naast de camping. Ook prima. Camping met meest oude stacaravans en gewoon belabberd sanitair en zelfs allemaal glasscherven op de grond. Douches wel schoon in ieder geval, in tegenstelling tot wat Benjaminse in het routeboek zegt: “extreem vuile douches”. En een prima plekje in de zon. Was er al weer bijtijds, dus uitgebreid het recreatieterrein met bijbehorend terras en snackstal verkend.
's Avonds de volgende etappes een beetje gepland te krijgen; lastig wat betreft diverse te combineren dingen, zoals afstanden, beschikbare campings, stadsbezoek Metz etc.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:45 u. Gestopt 14:45 u. Reistijd 7:00 u. Rijtijd 4:30 u. Gereden 85,8 km. Gemiddeld 18,9 km/u. Max. 44,2 km/u.
Woensdag 10 juli 2019 (Etappe 6: Heudicourt-sous-les-Côtes → Malling)
Om half acht vertrokken met prachtig weer! Oosten wind tegen. Op weg naar Metz, of wordt het toch Thionville? Eerste stuk vlak, langs het meer dat nog een beetje in de nevels is gehuld. En dan de heuvels in. Veel lange hellingen, maar wel goed te doen.
Om een uur of negen in Viéville-en-Haye even naar het warmebakkers-vrouwtje voor pain-au-chocolat en voor tussen de middag. Prachtige route was dat weer! Na 31 km om half tien al in Vandières aan de Moezel, iets ten noorden van Pont-à-Mousson.
En wie hebben we daar? Ja hoor, de Enschedeërs! Zijn toch niet in Verdun op de trein gestapt (“waardeloze municipal daar overigens”). Geslapen in de abdij in Pont-à-Mousson, Abbaye des Prémontrés (heel bijzonder en prachtig; een echte aanrader!). Daar overnachtte toevallig ook de wielerploeg van Bauke Mollema na de etappe van de Tour de France, met Nancy als finishplaats.
Nog het laatste stuk in het routeboek van Benjaminse, tot aan Metz. Wat opvalt: langs de route zijn meer campings dan opgenomen in het routeboek. Bij een fraaie, na 45 km, koffiepauze: “Camping du Paquis” bij Corny sur Moselle. Nog een klein stuk naar Metz. Dit stuk van de route viel erg tegen: hele stukken omgeven door dichte struiken zodat je niets van de Moezel gewaar werd.
De weg naar het centrum helaas slecht aangegeven en dus een paar keer helemaal verkeerd gereden. Was overigens niet de enige. Gelukkig met behulp van een zeer vriendelijke wielrenner, die ik later nog twee keer zag, uiteindelijk over de brug over de Moezel (bij de camping waar we eerder waren), na een half uur het centrum bereikt! Rondje fietsen/lopen, foto's bij de Cathédrale, lunch bij Les Trapistes (poison et vin blanc!).
En vanaf Metz de Mosel-Radweg volgen!
Op de weg terug vanuit Centre Ville naar de route langs de Moezel kwam ik het stel uit Enschede weer tegen; op zoek naar een supermarché, in plaats van een gezellig terras.
Over de linker oever langs de Moezel of eigenlijk een parallel lopend kanaal, langs heel veel industrieterreinen – naar Thionville. Later meer open en mooi landelijk. Camping in Thionville bommetje vol en zag er niet aantrekkelijk uit. En het was nog tamelijk vroeg in de middag, kwart over drie en 95 km gereden. Volgens het routeboek een camping even voorbij Thionville. Dus nog een stukje door, maar niet voordat ik op een soort braderie op de boulevard een biertje had gescoord! Het was erg warm die dag, 26 graden en de hele dag behoorlijke wind tegen. Halverwege over een uiterst smalle sluis naar de rechter oever; de tassen pasten er maar net tussendoor.
Om half vijf op “Camping de Malling”. Ook nu weer pal aan de route en de rivier. Prima camping, wifi bij het buffet, electriciteit op het trekkersveld voor opladen telefoon en camera of heet water voor de soep. Picknicktafels en ruimte genoeg. Goed nagedacht ten behoeve van deze Moezelfietser (en nog een stel uit Nederland, Putten; Renske en .?.).
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:30 u. Gestopt 16:30 u. Reistijd 9:00 u. Rijtijd 5:45 u. Gereden 111 km. Gemiddeld 19,2 km/u. Max. 42,1 km/u.
Donderdag 11 juli 2019 (Etappe 7: Malling → Neumagen-Dhron)
's Nachts af en toe regen en bij vertrek om zeven uur ook, dus tent drijfnat; zwaar bewolkt en bijna windstil. Meeslingerend met de vele bochten van de Moezel langs een paar dorpjes tot aan Schengen, het drielandenpunt Frankrijk-Luxemburg-Duitsland. Hier van Frankrijk naar Duitsland. Broodjespauze op een bankje in Stadtbredimus en koffiepauze (met taart!) in Nittel, na dik 40 km om 10:00 uur.
Al een lange tijd aan een stuk door regen!! Dan is er niet veel aan, eerlijk gezegd. Maar … gelukkig belde Bart mij op dat moment ("hoe gaat ie pa?"); hart onder de riem! Route tot nu toe niet heel bijzonder: afwisselend bosachtig, druivenranken, eindeloze rijen stacaravans op de oever – meest armoedig – en nergens wat te krijgen, dus doorrijden maar.
Op het stuk naar Trier tot overmaat van ramp ook nog een ongelooflijke kletterbui, net op een brug, zonder ergens te kunnen schuilen! Om kwart voor twaalf zo'n beetje ter hoogte van het centrum, maar door de regen is de kaart slecht te lezen. En borden ontbreken ook. En het regent constant. Uiteindelijk lopend door de grote winkelstraten naar de Hauptmarkt met die barokke fontein. Even rondkijken voor een eetgelegenheid en een schuilplek voor de fiets zoeken en wachten tot die eindeloze hoosbuien minderen. Dat gebeurt dus niet. Dan maar even hard rennen naar “Ratskeller zur Steipe” en eindelijk om kwart voor één met het servet omgeknoopt aan een welverdiende flinke en onvervalste schnitzel, na bijna 70 km in de regen; lekker hoor, die “medaillons vom schweinefilet an zwiebel – sahnesauce mit petersilienkartoffeln und kürbisragout”.
Na de schnitzel is het gelukkig bijna droog en geen poncho meer nodig! Langs de Porta Nigra de stad uit voor het vervolg, blijkt erg lastig. Eerst een lang stuk door industriegebied en over grote wegen tot het stadje Schweich. En verder met inmiddels helemaal droog weer, een zonnetje en warm zelfs. Wijnranken overal op de oevers. In het plaatsje Riol een biertentje met de boodschap “Zum wohl in Riol”. Standbeeld van de H. Franciscus van Assisi.
Nog een paar leuke hellingen door de wijnranken van Detzemer Klosterlay tot Neumagen-Dhron. Helaas betrekt het toch weer op het laatste stuk en – je raadt het al – regenen als ik bijna bij de camping ben. En het ziet er niet uit dat het een klein buitje is. Met die vanmorgen al drijfnat ingepakte tent wordt het geen fijne avond, dus hotel gezocht. Wordt een einzelzimmer in “Zum Anker”, hoe kan het ook anders pal aan de Moezel. En het regent de hele avond en nacht aan een stuk door. Goeie keuze dus.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:00 u. Gestopt 16:30 u. Reistijd 9:30 u. Rijtijd 5:45 u. Gereden 112 km. Gemiddeld 19,3 km/u. Max. 37,7 km/u.
Vrijdag 12 juli 2019 (Etappe 8: Neumagen-Dhron → Cochem)
Heerlijk geslapen in de einzelzimmer! Kijkend uit het raam nog heel laag hangende wolken op de hellingen aan de overkant, maar droog!! Ontbijten om acht uur en om bijna negen uur op de pedalen. In tegenstelling tot de verwachtingen nu prachtig weer: zon, stapelwolken en meteen al broeierig warm. Foto's in het charmante Neumagen-Dhron, door dorpjes als
Piesport (van de PiesporterGoldtröpfchen), Wintrich, Brauneberg en Mülheim naar Bernkastel-Kues: koffiepauze na 25 km, om half elf. Heerlijke omgeving om te fietsen, veel Weinprobes, Gästezimmer en terrassen. Hier kwam ik voor!, maar miste ik tot nu toe langs de Moezel.
Verder langs Zeltingen, Rachtig, Lösnich, Weingut Kröver Nacktarsch, Buddah-Museum in Traben-Trarbach tot Pünderich voor een tussen-de-middag-snack-mit-weiswein.
Daarna zelfde soort – mooie – omgeving en nog ruim 20 km tot aan Cochem. Nog steeds wel droog, maar zwaar bewolkt en een paar ontzettend dreigende onweerswolken en gerommel in de verte.
Vanwege de vele bochten in het verloop van de rivier is niet goed te bepalen of ik die over me heen krijg of niet; hopen op het beste. Einde van deze etappe op de camping iets voorbij Cochem. Mooi stadje. Boodschappen in een supermarkt iets verderop. En het blijft gelukkig droog die avond.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 08:55 u. Gestopt 16:05 u. Reistijd 7:10 u. Rijtijd 5:15 u. Gereden 108 km. Gemiddeld 20,5 km/u. Max. 36,0 km/u. Tot nu toe 805 km gereden in totaal.
Zaterdag 13 juli 2019 (Etappe 9: Cochem → Rolandswerth)
Om even over zevenen al weer op de pedalen, camping nog in alle rust. Eerst terug naar Cochem, omdat de route vanuit het stadje via de andere oever verder gaat; op deze oever is de weg onverhard, door de bossen en dikke keien. En nog wat mooie foto's maken van stad en kasteel, nu met zon; gisteren was het zwaar bewolkt.
Maar helaas, die route bleek afgesloten en er stonden borden voor een alternatieve route. Steile helling op en weer afdalen, kwam ik op hetzelfde punt uit als waar ik gisteren boodschappen deed, vlakbij de camping!! “Voor Treis-Karden, volg de omleidingsroute”. Een paar km verder, daar waar dat slechte stuk weg begon zou een fietsveerpontje naar de overkant, naar Klotten moeten gaan.
Maar ook nu weer: helaas, zwaar kl..(piep)..n, dat veer färt pas vanaf tien uur en het is nu iets over half acht. Jammer van die zes km en dat halve uur voor Jan met de korte achternaam rijden en klimmen. Geen zin om te wachten, dus daarom maar rechtdoor over dat slechte stuk weg. We zien wel, zal niet zwaarder zijn dan fietsen in Kirgizië!
Dat bleek uiteindelijk heel erg mee te vallen, mede dank zij mijn stevige banden. Een km of acht tot aan Treis-Karden. Daar even naar het warme bakkertje en weer door, nu over het asfalt, tot aan Löf voor een korte koffiestop en oversteken naar de westelijke oever. Inmiddels meer bewolking en af en toe een spiertje zon en deze keer eens windstil of wind mee! Kaarsje dat Bart gisteren zou opsteken werkte dus! Mooie dorpjes, kastelen hoog op de heuvels en uitgestrekte wijnranken. Mooi hoor!
In Winningen een bordje gemist, want ik bleef maar langs de grote weg rijden, terwijl ik hoger op de heuvels fietsers zag rijden. Desgevraagd: ja, de Moselradweg loopt hogerop tussen de wijnranken door. Heel fraai, glooiend en met mooier uitzicht over de rivier. Allengs geen zon meer te zien en het begon het laatste stuk naar Koblenz nog te miezeren ook. Jammer.
Bij Koblenz weer oversteken naar de oostelijke rivieroever en door een park over de boulevard naar het “Deutsches Eck” waar de Moezel en de Rijn elkaar ontmoeten. Na bijna zestig km om een uur of elf daar een wat langere pauze. Een drukte van belang en bijna allemaal fietsers, die of langs de Moezel of langs de Rijn fietsten. Sprak er een Duitser die de bezig was met de Rheinradweg vanaf Andermatt in Zwitserland. Hij was lyrisch over het stuk door Zwitserland (“moet je doen!!”). En hij keek erg uit naar de sublieme fietspaden in Nederland.
Broodje gegeten, foto's gemaakt en laten maken, standbeeld beklommen voor mooie overzichtsplaatjes (zonder zon) en weer verder om kwart over twaalf. En toen kwam er net weer een waterig zonnetje.
Moezel weer oversteken en na drie dagen Moselradweg nu de Rheinradweg tot Hoek van Holland!! Route goed aangegeven, maar het wegdek was niet zo goed als langs de Moezel; ontzettend hobbelig. Stevige wind tegen, pal langs het water. Landschappelijk is de route niet heel bijzonder, maar de Rijn zelf is wel veel indrukwekkender en robuuster met zijn sterke stroming en drukke scheepvaart. Mooier dan die slome Maas en Moezel waar de schepen met talloze tussenstops doorheen worden gesluisd.
Het tweede deel voor vandaag: over de Linksrheinische, met een paar keer pauzeren; in Weissenthurm na 77 km en na bijna 103 km in Kripp bij de pont naar Linz, even vóór Remagen.
In Remagen zijn nog de restanten te zien van de bruggenhoofden van de brug die in maart 1945 door de geallieerden werd gebruikt om de Rijn over te steken richting Ruhrgebied. Eindbestemming vandaag was het plaatsje Mehlem, waar een camping met restaurant zou moeten zijn, of als alternatief een camping in Rolandswerth. Ja, jammer dus. In Mehlem geen restaurant bij de camping, terwijl ik bij het passeren van de camping in Rolandswerth wel wat had gezien. Dus terug naar Rolandswerth. Prima camping met Imbiss und Bar!! Tent opzetten, douchen, borrelen en pizza! Uit de kunst! Lange dag en vermoeiend vanwege de harde wind tegen vanaf Koblenz, maar weer een voldaan gevoel.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:05 u. Gestopt 17:15 u. Reistijd 10:10 u. Rijtijd 6:30 u. Gereden 120 km. Gemiddeld 18,3km/u. Max. 34,4 km/u.
Zondag 14 juli 2019 (Etappe 10: Rolandswerth → Langst-Kierst)
Het zal een dag van de grote steden worden vandaag: Bonn, Köln, Leverkusen en Düsseldorf. Om half acht vertrokken met zware bewolking en opnieuw harde wind tegen. Hoe dichter ik Bonn nader hoe groter de huizen als kastelen worden. Ongelooflijk wat een rijkdom. Stamt dat allemaal uit de tijd dat Bonn nog de regeringszetel was met ambassades, vóór de val van de Berlijnse Muur? Of is het allemaal “Oud Geld”? Al erg vroeg in Bonn – kwart over acht – dus alles nog dicht en geen kip op straat. Even een stukje richting centrum voor wat fotootjes en weer door, 36 km naar Köln.
Route opnieuw niet heel bijzonder; het is meer kilometers vreten. Ten opzichte van de keer dat wij jaren geleden in Köln waren is ook hier de stad uitgebreid met moderne hoogbouw langs de oevers van de rivier. Zelfde als in Amsterdam langs het IJ.
Om ongeveer elf uur, na dik 50 km neergestreken voor koffie, op een terrasje op de boulevard aan de rivier. Gezellige drukte. Daarna even naar de Dom uiteraard. Helaas grote delen in de steigers en met afdekdoeken, dus niet in volle glorie kunnen aanschouwen. Blijft evengoed een indrukwekkend bouwwerk (wel een beetje erg zwart door de luchtvervuiling).
Vervolgens is de route soms lastig te vinden. Fietspaden oneffen door boomwortels onder het wegdek, dwars door industriegebieden en weer een paar keer bordjes gemist; of ontbraken ze?? Hoe dan ook, op 1 koffie + 1 cola + 1 chocoladegebakje zonder hongerklop bijna 83 km gereden tot de pont bij Zons. Het is inmiddels bijna 14:00 uur, dus tijd voor een stevige warme hap op het terras van een gezellig restaurantje: Kölsches Schnitzel vom Schwein, gefühlt mit Blutwurst, Zwiebeln, Essiggurke, Senf, Bratkartoffeln und buntem Salat; und ein Benediktiner Weissbier dazu!!
Na die overheerlijke maaltijd weer op de pedalen. Met de pont naar de rechter oever, want links gaat de route door steden, industriegebieden en langs grote doorgaande autowegen. De route na de pont is ontzettend slecht aangegeven, dus veel zoeken, verkeerd rijden en vragen naar de juiste weg; héél irritant als je er al meer dan tachtig km op hebt zitten en nog wat voor de boeg hebt.
Uiteindelijk weer op de juiste weg langs de rivier en over een aantal bruggen met mooi uitzicht over het water en de stad – heeft wel iets van Rotterdam – terecht gekomen op de drukke Rhein-boulevard van Düsseldorf. Ondanks de zware bewolking en stevige wind (nog steeds al die tijd tegen) veel flanerende mensen en volle terrassen. Gezellig!!
Bijna aan het eind van die boulevard beland ik om kwart voor vijf na 106 km op het terras van de Italiaanse gelateria “Bella Vita” (gelato originale italiano!). Aanvankelijk alleen voor een koffie en cola om daarna snel weer verder te gaan, want het is al tamelijk laat inmiddels. Maar als ik alle voorbij komende ijscoups zo bekijk en de kaart bestudeer, dan is er geen houden aan: wordt het laat, dan wordt het maar laat.
Dus laat die coup maar komen!! Delizioso!!
Met een overheerlijke maar koude plons in mijn maag weer opgestapt en met een korte maar stevige klim omhoog de brug over naar de linker oever. Kom helaas aan de verkeerde kant van de brug uit, dus moet tegen de stroom in. Zou op andere dagen niet erg zijn om over het voetgangersgedeelte te gaan, maar nu wel: aan de overkant een giga grote kermis met enorm grote attracties en daardoor een ware mensenmassa op zowel dat terrein als op de brug tussen de twee oevers.
Dat leverde mij behoorlijk wat verwijten, boze vingers en getoeter op van zowel die voetgangers als de automobilisten. Aan de overkant gauw de brug weer af en over een hobbelig fietspad tot de laatste camping voordat er heel lang geen meer in het routeboek staat.
Na een lange dag is het eindpunt Langst-Kierst. Prima camping, Imbiss al bijna dicht omdat het al zo laat is, douche een eind lopen, maar wel een soort schuilhut voor de fietsers; met koelkast, aanrecht, waterkoker, tafel met zitbanken en een kast met allemaal lockers – als in een museum of zo – met stroom voor opladen van meerdere apparaten. Buiten ook banken en losse stoelen. Uitstekend verzorgd voor de fietsers. En daarvan zijn er veel, waaronder veel Nederlanders.
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:30 u. Gestopt 18:15 u. Reistijd 10:45 u. Rijtijd 6:40 u. Gereden 117,7 km. Gemiddeld 17,7 km/u. Max. 31,2 km/u.
Maandag 15 juli 2019 (Etappe 11: Langst-Kierst → Oberdorf)
's Nachts een beetje regen gehad, maar bij opstaan droog en helaas ook nu weer zwaar bewolkt en flinke wind uit het noorden dus tegen. De schuilhut was nog niet open om de opgeladen apparaten te pakken. Even wachten en om iets voor half acht op weg naar Krefeld. Oude en viezige stad, weer veel door steden, langs industrieterreinen en –gebieden (nog nooit in mijn leven zoveel hoogovens gezien als deze dagen!). En ook nu weer is de route heel slecht aangegeven; kvdb! En wordt er ook al niet beter op als ik in Moers / Duisburg kom.
In Duisburg eindigde het routeboek Rhein-Radweg 3. Over naar Rhein-Radweg 4 tot aan Hoek van Holland over de Linksrheinische! De stad door en uit bleek opnieuw een uiterst lastige klus, met weer veel gezoek en verkeerd rijden. Op de kaart ziet het er makkelijk uit, maar op straatniveau is dat toch anders. Zou onder een brug door moeten, maar afgesloten wegens werkzaamheden en geen omleidingsroute aangegeven. Na een paar keer een steile helling naar de weg over de brug al zoekend heen en weer te zijn gereden, kwam ik gelukkig een ander stel uit Nederland tegen (op weg naar Boedapest), ook zoekend naar hun vervolg. Waar zij vandaan kwamen moest ik naar toe en omgekeerd. Zij konden mij het vervolg wijzen en ik voor hen. Zo konden we elkaar mooi helpen!
Na goed en wel weer op route bij de eerste de beste gelegenheid een koffiestop, in Orsoy, bij een Backerei/Conditorei; met gebak dus! Het is met al dat gezoek inmiddels al bijna half twaalf en “pas” 45 km gereden. Na de koffie is de route nog steeds niet echt fraai; weer veel industriegebieden, af en toe graanvelden,
maïsvelden, bietenvelden. En op de dijken of op de binnendijkse fietspaden ook vandaag weer alleen zware bewolking, fris en stevige wind tegen. De derde dag al.
Het enige waarom te lachen valt is een evacuatie- annex eerstehulpplek bij een baustelle waar in de verste verte geen mens te bekennen is. Dat is pas “Gründlichkeit, nicht”.
Bij Büderich een gesloten restaurant en nergens een mogelijkheid om ergens te zitten. Dus op de bips in het gras, een beetje uit de wind achter een muurtje, met mijn meegereisde kuch.
Na Xanten is de route wel fraai, langs een paar meertjes, de Xantener Südsee en Xantener Nordsee. Tegen vier uur 's middags op de plaats van bestemming. Nou ja, plaats; een klein dorpje: Oberdorf. Simpele camping met oud sanitair. Met wat zon en een beetje warmer. Laatste overnachting in Duitsland.
Ik sprak onderweg Duitsers die zeiden dat het hele stuk vanaf Koblenz eigenlijk beter met de trein kan worden gedaan, omdat er zo weinig aan is. Kon ik beamen. Het mooiste stuk van de Rhein-Radweg in Duitsland is ten zuiden van Koblenz. Andere keer maar?
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:45 u. Gestopt 16:00 u. Reistijd 8:15 u. Rijtijd 5:35 u. Gereden 97 km. Gemiddeld 17,2 km/u. Max. 31,4 km/u.
Totaal gereden nu 1142 km in 11 dagen.
Dinsdag 16 juli 2019 (Etappe 12: Oberdorf → Woudrichem)
Dit wordt de eerste van 2 lange dagen! Van Oberdorf naar Hoek van Holland, met als tussenstop Woudrichem. Het routeboek volgt de Rijn, van Nijmegen via Arnhem naar het westen, aan de noordkant. Daar zitten veel bochten in die veel kilometers betekenen. Ik kies liever de zuidelijke route, de zgn. Waalvariant via o.a. Zaltbommel. Daar heb ik echter geen routekaarten van, dus dat betekent bordjes volgen, en de langs de route staande kaarten van de fietsknooppunten bestuderen. Zo gezegd zo gedaan.
Om iets voor zeven uur vertrokken, helaas opnieuw een dag met zware bewolking en wind tegen. Over de dijken kwam ik al gauw in de buurt van Kalkar, langs de voormalige kweekreactor (kerncentrale) die nooit heeft gewerkt en waar destijds een groot pretpark van is gemaakt. Heette eerst “Kernwasser Wunderland”, daarna “Wunderland Kalkar” en nu “Kernies Familienpark”. Ter hoogte van Emmerich moest ik helaas de route verlaten i.v.m. dijkverzwaringswerkzaamheden. Met een omweg door Kleve tot gevolg. Even bijtanken met koffie en cola bij een tankstation en weer op de pedalen. Eerste doel – na 13 km – Millingen aan de Rijn. Terug op Nederlandse bodem en dat mag gevierd worden met een wat uitgebreidere koffiestop!
En nu de fietsknooppunten volgen. Of bordjes Rijnfietsroute Waalvariant of Eurovelo 15, eerst naar Nijmegen. De avond tevoren had ik al uitgevonden dat de route van de Vierdaagse die dag aan de noordkant liep, dus daar zou ik geen last van hebben.
Wat mij opviel, is dat de route vanaf Millingen vele malen mooier is dan het hele stuk in Duitsland. Hier is veel meer variatie in de uiterwaarden en langs de dijken, met heel veel bloemen, kreken, bossages, paarden, boerderijen dicht tegen de dijk aan en uiteraard fietsers, veel meer dan het hele stuk langs de Rijn.
Buiten Nijmegen diverse campings helemaal vol met tenten van de wandelaars.
Om kwart over elf al in Nijmegen na bijna 60 km. Over de nu nog rustige boulevard met talloze en meest exotische eet- en drinkgelegenheden en podia voor diverse optredens voor de vermoeide en verpozing zoekende 4-daagsewandelaars. Zag er beregezellig uit.
Weer verder langs Beuningen, Ewijk, Winssen en Deest tot Druten. Het loopt inmiddels tegen één uur – na ruim 80 km – en daar middagpauze houden in een voormalige bunkerboot omgebouwd tot restaurant. Wilde ik. Maar die bleek uitgerekend op dinsdag gesloten. Dan maar bij het veer Druten – Dodewaard op een bankje met mooi uitzicht over de rivier mijn eigen lunchpakketje.
Na de middagpauze langs Boven-Leeuwen, Wamel, Dreumel, Heerewaarden, koffiestop in Rossum, naar Zaltbommel (helaas weigerde mijn fototoestel daar verdere dienst).
Nog steeds mooie route, maar ook nog steeds zwaar bewolkt en wind tegen. Via Gameren, Nieuwaal, Zuilichem en Brakel tot Slot Loevestein. In Rossum was mij verteld dat de laatste vaart van het pontje tussen Slot Loevestein en Woudrichem om zes uur zou zijn en nog ongeveer 28 km rijden. Dat viel een beetje tegen: geen 28 maar 33 km èn nog even op mijn gemak een kijkje nemen bij het slot en dan naar het pontje. En wat blijkt:het pontje ging voor de laatste maal om half zes. LUCKY ME!! Die had ik nog net te pakken!! Nog even door Woudrichem en dan naar de camping, met restaurant!
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:00 u. Gestopt 17:45 u. Reistijd 10:45 u. Rijtijd 7:20 u. Gereden 139 km! Gemiddeld 18,8 km/u. Max. 29,2 km/u.
Woensdag 17 juli 2019 (Etappe 13: Woudrichem → Hoek van Holland)
Gisteravond kwam er al een waterig zonnetje door, dus helderder en een frisse nacht. En windje stil. 's Morgens de mistflarden over de camping, waar de zon probeerde door te komen. Tent drijfnat door de dauw. Vroeg vertrokken weer, om zeven uur. Prachtig zo met die optrekkende mist en de opkomende zon.
Via Werkendam langs de Nieuwe Merwede naar de pont naar Dordrecht. Met mooi uitzicht op het natuurgebied ten noorden van de Biesbosch (ook nog eens een rondje fietsen met Els).
Na de oversteek niet meteen rechtdoor naar het centrum, maar de route volgen door het poldergebied ten zuiden van Dordrecht. In het gezellige centrum even koffiepauze en dan met de waterbus de Beneden Merwede oversteken naar Papendrecht. Mazzel, binnen drie minuten ging hij. Eerst nog een stukje langs de rand van de stad en na oversteek over de snelweg A15 de polder in richting Oud-Alblas, langs Alblasserdam tot aan Kinderdijk. Mooi en rustig gebied die Alblasserwaard, langs diverse waters
en met prachtig uitzicht op de talrijke molens bij Kinderdijk. Helemaal tegen de strakblauwe lucht op deze prachtige dag; eindelijk! Moeten we óók zeker nog eens met z'n tweeën doen, dit rondje.
Vóór Kinderdijk even een antihongerklopstop en genieten van de omgeving. Niet van de massaal (niet kunnen fietsen) fietsers uit China en Japan op het smalle fietspad.
Vanaf Kinderdijk met het “driehoeksveer” eerst naar Krimpen aan de Lek over de Lek en dan over de Nieuwe Maas naar Ridderkerk.
Daarna gaat de route door meest stadsgebied en dat is veel zoeken. In Rotterdam langs het Feyenoord Stadion en even pauze bij de Erasmusbrug om een uur of één, na 72 km. Erg verleidelijk om daar ergens een terrasje te pikken; maar ja, zulke plekken komen er nog wel meer.
Dus verder over de Westerkade, langs Het Park en Euromast naar Schiedam. Mooi stadje, na even de dorst te hebben gelest, kort door het oude centrum met blik op het Jenevermuseum Schiedam.
Daarna lastig om de stad uit te komen; diverse richtingbordjes spraken elkaar tegen zo leek het. Dan het laatste stuk via Vlaardingen en Maassluis langs de Nieuwe Waterweg met de Maeslantkering tot aan Hoek van Holland!! Veel zware industrie en grote schepen; imposant om daar langs en door te fietsen.
Eindpunt van de Rhein-Radweg, aan het begin van de LF1 Noordzee-route tot Heemskerk. Die is voor morgen!!
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:00 u. Gestopt 17:15 u. Reistijd 10:15 u. Rijtijd 6:10 u. Gereden 118,7 km. Gemiddeld 19 km/u. Max. 32,2 km/u.
Donderdag 18 juli 2019 (Etappe 14: Hoek van Holland → Heemskerk)
Opnieuw een dag met prachtig weer en deze keer eindelijk eens wind mee; dat wordt vast een vluggertje vandaag!!
Vertrokken voor de laatste etappe om tien voor half acht. Mooi fietspad door het Westland ofwel de Glazen Stad. In Kijkduin bij de bakker mijn ontbijt gekocht en iets verderop in de prachtige duinen op een bankje en lekker in het zonnetje ontbeten. Al snel in Scheveningen/Den Haag. Even verkeerd gereden maar al gauw weer langs het Kurhaus de bordjes naar Katwijk gevolgd. Prachtig gebied met al die glooiingen. Om kwart voor tien in Katwijk aan Zee tijd voor koffie en
vervolgens door weer mooi duin- en bosgebied naar Noordwijk aan Zee. Vandaar over een onverhard fietspad via Langevelderslag door de Amsterdamse Waterleiding Duinen, en als een streep op en neer over asfalt naar Zandvoort. Stop op de boulevard voor een visje, broodje en wijntje, want het gaat voorspoedig zo met die wind mee: gemiddelde rijsnelheid 22,6 km/u!
Daarna het laatste stuk: door de Kennemerduinen naar IJmuiden en met de pont via Velsen-Noord en Beverwijk naar Heemskerk!! Comité van ontvangst stond al klaar: Els, Judith, Madelief en Stef. Welkom thuis (o)pa!!
De rit van vandaag in cijfers: Gestart 07:20 u. Gestopt 13:30 u. Reistijd 6:10 u. Rijtijd 4:00 u. Gereden 89,6 km. Gemiddeld 22,4 km/u. Max. 31,1 km/u. Eindstand: 31.100 km.
Totaal gereden in 14 dagen: 31.100 – 29.610 = 1490 km (etappes + plaatselijk), waarvan 2 dagen in de regen met 2 hotelovernachtingen, de rest kamperen, vier en een halve dag zwaar bewolkt en stevige wind tegen, de overige dagen mooi tot prachtig weer, sommige dagen – vooral in het begin – een beetje te warm.
Samenvattend: het was weer een mooie trip! Niet spectaculair, maar leuk om te doen. Minder mooie (soms) en mooie (meest) stukken en ook prachtige trajecten. Doorgaans niet zwaar om te fietsen; kan ook niet anders natuurlijk als je grote stukken zo vlak langs de rivieren rijdt. En gezellige contacten her en der.
Het enige wat er aan ontbrak: in diverse folders en advertenties staan foto's met prachtig uitzicht over de rivieren vanaf hoger gelegen plekken, alsof daar de doorgaande fietsroute liep. Dat klopte helaas niet: waarschijnlijk met een busje of auto met fietsendrager omhooggereden voor een fotoshoot. De route bleef dus voor 99% op het niveau van de rivieren.
Maar desondanks toch weer een mooie trip!