Fietstocht Irún (i.p.v. Faro) - Bericht 1, vanuit Beauvoir (6-8-2015)

Bericht 1 vanaf het fietspad – vanuit Beauvoir (bij Le Mont-St.-Michel) – 6 augustus 2015

Hallo allemaal, eindelijk een bericht vanaf het fietspad. Ik zit nu in Beauvoir, 2 km ten zuiden van Le Mont-St.-Michel en ben onderweg naar Faro in het zuiden van Portugal, althans dat is het plan; vertrokken woensdag 22 juli. De route loopt steeds zo dicht mogelijk langs de kust van Nederland, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Totaal zo'n ruim 5.000 km. Tussentijds - in noord Spanje - komt Els over om weer even samen te zijn. We doen dan Bilbao, San Sebastian en Santander aan. Daarna vliegt Els weer naar huis en ga ik verder, via Santiago de Compostella naar Porto, Coimbra en Lissabon naar de Algarve. Tenminste, als ik het volhoud. En dan vliegt Els weer die kant op voor samen 14 dagen Algarve, vanuit Albufeira. En samen vliegen we weer terug naar huis. Voorlopige schatting: eind oktober weer thuis.

Nu dus 15 dagen onderweg, waarvan 13 fietsend (en ruim 1.300 km gereden) en 2 rustdagen, waarvan 1 gedwongen door de storm, in De Panne. Hier in Beauvoir wordt mijn 3e om Le Mont-St.-Michel te bezoeken.

Eerste deel van de route was de geheel bewegwijzerde LF1 Noordzeeroute tot aan Boulogne-sur-Mer. Via IJmuiden, Zandvoort, Noordwijk, Katwijk en Scheveningen naar Hoek van Holland en daar per pont oversteken naar de Maasvlakte.

Leuk om te zien dat daar op een van de kades zeehonden ongestoord liggen te slapen/uitrusten. Van al die zeeschepen en drukke havenactiviteiten hebben ze blijkbaar geen last. De pont minderde zelfs even vaart voor een fotoshoot. Vanaf de Maasvlakte, met eigenlijk alleen maar kolossale dingen zoals energiecentrales, zeeschepen, containerterminals en enorme (nu nog) lege vlaktes, naar Rockanje op Voorne-Putten, voor de eerste overnachting.

De volgende dag door Zeeland over de brug over het Haringvliet, de Brouwersdam en de stormvloedkering in de Oosterschelde naar Walcheren, via Westkapelle naar Vlissingen en daar met de pont oversteken naar Zeeuws-Vlaanderen, naar Breskens voor de tweede overnachting. Opnieuw mooi weer, mooie route, veel door de duinen met nog aardig wat hoogteverschillen hier en daar. Wel veel bekende stukken, want al eerder gereden op een aantal vakanties aldaar de afgelopen jaren.

In de loop van de derde dag begon helaas de wind op te steken en vanaf zee. En het werd steeds bewolkter en af en toe een miezerbuitje. De route ging ook nog eens over de boulevards van een aantal kustplaatsen, dus veel wandelaars en harde wind en dat schoot niet echt op. In De Panne, meest zuidelijk stadje aan de Belgische kust, werd de aantrekkende wind langzaam maar zeker een heuse storm die naar verwachting niet na één nacht zou zijn uitgeraasd. 's Nachts ook nog eens hoosbuien en een knallend onweer en de volgende morgen bleek op de camping een boom van een meter doorsnee te zijn omgewaaid, gelukkig net náást een caravan en tent met 8 mensen en niet er bovenop; was ie wel die kant op gevallen, dan had ik er vast ook mee te maken gekregen. Met die storm- en slechtweerwaarschuwingen zag ik mij verplicht tot een rustdag in De Panne. O.a. bij politiebureau geïnformeerd of de route langs Calais veilig was; werd negatief geadviseerd. Later zag ik ergens op het journaal dat het er die dagen erg onrustig was met de mensen die naar Engeland wilden. Daarom na die verplichte rustdag de route volgens het LF1-routeboek gevolgd, meer landinwaarts via Veurne naar Diksmuide. Daar kom je in een gebied dat – niet ten onrechte als je die geschiedenis tot je neemt – vol staat met herinneringen en monumenten ter nagedachtenis aan de strijd langs de rivier De IJzer in de 1e Wereld Oorlog.

Bezoek gebracht aan “De Dodengang”, een tot museum getransformeerd veld met loopgraven uit die tijd; indrukwekkend. Tot Diksmuide overigens zonnig en droog, maar nog wel steeds een keiharde wind, deels mee later tegen helaas. Daarna werd het slecht en begon het ook nog eens zachtjes te regenen. In Roesbrugge tussen de middag een warme hap, stevige regen dus regenpak aan en na 105 km in Bollezeele op een piepkleine camping zonder verdere voorzieningen “diner” met van die dag overgebleven fourage.

Laatste etappe van de LF1-route tenslotte naar Boulogne-sur-Mer (geen camping, dus twee km daarvóór overnacht in Wimereux). Route die dag vanaf Watten mooi en behoorlijk heuvelachtig. Even na Watten een blik geworpen op weer een WO1-museum “Blockhaus d'Éperleques”, een giga betonnen bunker die bedoeld was voor het produceren en lanceren van V1-raketten richting Engeland. Verdere bijzonderheden die dag: 3x route kwijt, 2x omdat het routebord op een cruciaal punt een paar honderd meter verderop stond en 1x omdat bij een omleiding geen vervolgborden waren neergezet; leverde allemaal helaas nogal wat extra klimwerk op, voor noppes. Maar gelukkig ook: hoe dichter bij de zee, hoe zonniger (maar ook hoe harder de wind). 

Voor het traject van Wimereux/Boulogne-sur-Mer tot aan Le Mont-St.-Michel zijn geen fietsrouteboeken te koop en rijd ik via een zelf uitgestippelde route op wegenkaarten. Soms heb ik bij een Office du Tourisme een locale fietsroute over meer landelijke weggetjes gekregen. En dat ging goed, ondanks af en toe zware hellingen, gemiste of verdwenen c.q verdekt opgestelde routebordjes en in het begin dagen met keiharde storm en regenachtige dagen; dan is het niet altijd feest. Daarna redelijk weer tot af en toe warm zelfs.

Vanwege al die hellingen en die harde wind de eerstvolgende etappe, van 129 die ik in gedachten had, in tweeën geknipt en in zes etappes naar Cherbourg gereden. Daartussen overnachtingen in Fort-Mahon-Plage, Le Tréport, Sassetot-le-Mauconduit, Honfleur en Grandcamp-Maisy; totaal een afstand van 600 km. Bijzonderheden die dagen: meteen na Fort-Mahon-Plage over stille weg door mooi natuurgebied “Grande Dune”. In Le Crotoy (aan de monding van de Somme) een praatje gemaakt met een Frans gezin (vader, moeder en twee kinderen van ca. 10 jaar) dat per fiets, met volle bepakking, onderweg was van Parijs, via de kust naar België en Nederland en dan terug naar Parijs; geweldig!

Tot aan Ault eigenlijk geen al te zware route, maar daarna wel: in Ault voor de eerste keer prachtig uitzicht op de krijtrotsen en dat betekent ook vanaf dat punt de ene steile helling na de andere. Desondanks is die kustlijn zeer fraai met die krijtrotsen langs de “Côte d'Albâtre” en zijn die hellingen de moeite waard. Verder landschappelijk veel van hetzelfde: graan en rogge, rogge en graan, suikerbieten, maïs en dat nog tig keer. Leuke dorpjes landinwaarts langs de meer landelijke trajecten, aardige dorpjes en stadjes langs de kust, met haventjes en boulevards.

Meest enge moment was over de Pont de Normandie, over de monding van de Seine in Le Havre. Steil, kleinste verzet en fietspad van 1 m breed, onderdeel van de snelweg waarover vrachtauto's met 90 km/u vlak langs je razen. Heb wel het voetpad al fietsend genomen (tip van andere Nederlandse fietsers die ik sprak, maar dat zelf niet hadden gedaan en er achteraf spijt van hadden want zij fietsten echt in doodsangst over die brug), maar dat was nog smaller en als je door een windvlaag uit je evenwicht zou worden gebracht, zou je dus zomaar op het wegdek kunnen vallen. Lopen had gekund, maar een zwaar bepakte fiets de brug opduwen over ruim 1 km leek me ook geen leuke bezigheid. Meteen ook maar in Honfleur naar een camping; gezellig stadje.

Na Honfleur langs de “Côte Fleurie”; klopt, enorm bloemenrijk en stadjes allemaal even fleurig. Daarna wordt de kuststreek “Plages du Débarquement” genoemd: enorme drukte van mensen die de D-day landing uit WO2 op de Normandische kust willen herbeleven in de talloze memorials (er is zelfs een Utah Beach!).

Ik begrijp nu ook waarom er van dit stuk geen routeboeken zijn: het hele gebied is heuvelachtig met hoge kusten en bijna elke stad of dorp heeft een haven en/of boulevard. Dat betekent dus constant dalen en weer stijgen. Ik houd er wel een paar loeisterke benen aan over. Al die stadjes zijn overigens wel mooi en gezellig, maar allemaal eender; met op zondag overal een drukbezochte rommelmarkt en op elk centraal plein een slager die kippen staat te roosteren.

De Fransen aan wie ik soms de weg moet vragen, omdat ik weer eens verkeerd gereden ben, zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. Ook de automobilisten op de soms drukke doorgaande wegen wagen het niet om vlak langs me te scheuren; met een grote boog om mij heen en als ze maar half denken dat ze geen goed zicht op eventuele tegenliggers hebben, dan blijven ze achter me rijden. Zelfs als ik met 7 km/u aan een zware klim bezig ben. Hulde!

Eerste grote stad die leuk zou moeten zijn was Cherbourg, dus daar een rustdag gepland. Opgeslagen op een eenvoudige camping aan de rand van de stad, in Cherbourg-Tourlaville. Maar helaas, niet veel aan die stad: onverzorgd, geen mooie gebouwen en van de weeromstuit maar een botanische tuin bekeken, je moet toch wat, nietwaar. Bij het Office du Tourisme een kaart gekregen met een andere fietsroute tot aan Le Mont-St.-Michel; prima ter ondersteuning van mijn eigen route op de wegenkaart! En toen begon het te regenen en ik zonder parapluie en dat in Cherbourg!

Na die rustdag in 2 etappes van Cherbourg, met overnachting in Pirou-Plage, naar Le Mont-St.-Michel. Ook nu weer een mooie kust met schitterend uitzicht tijdens middagpauze in Sciotot. Mooi weer, veel zon, stevige wind tegen, diverse flink steile hellingen. Ook een paar keer erg steil naar beneden en benijdde de fietsers, die ik daar tegen kwam en zeer moeizaam omhoog reden, allerminst! Granville en Jullouville  aangedaan; zijn we geweest in onze eerste caravanvakantie in 1987. Erg druk verkeer in die als een lintdorp aangeregen stadjes van Granville tot aan St.-Jean-de-Thomas; irritant zelfs dat filerijden tussen de auto's als je helling op moet. Bij dat plaatsje aan een, een helling op komende, wielrenner gevraagd of er geen andere route, dichter langs de kust, was. Ja zei hij, moet je hier steil naar beneden en dan rechtsaf. Klopte, mooie en rustige route richting Avranches. Gelukkig viel mijn oog een paar kilometer vóór die stad op een bordje dat wees naar Le Mont-St.-Michel en hoefde ik niet ook nog eerst die stad in omhoog rijden. Kwam ik op een nog rustiger landweggetje pal naast de Baie du Mont-St.-Michel, met het einddoel steeds dichterbij komend. Da's heerlijk fietsen!

Vandaag dus naar Le Mont-St.-Michel geweest. Grappig gezicht zo'n stoet mensen lopend in file over een 2 km lange dijk/brug; van bovenaf gezien net een mierencolonne. Ongelooflijk wat een drukte! Een tijdje in een bar met een bakkie koffie naar al dat pluimage zitten kijken. Ook de abdij op de top bekeken; immens groot met kerk, kapellen en heel veel gangen en trappen. Overigens zonder veel opsmuk, kaal zelfs. Tot slot een biertje op een terras aan de buitenkant met zicht op Avranches en de kustlijn langs de Baie du Mont-St.-Michel, die ik gisteren heb gevolgd over een mooie vlakke en bewegwijzerde route met steeds zicht op de naderende Mont-St.-Michel.

En terug naar de camping om dit bericht te versturen en vertrek morgen voor te bereiden. Volgende traject is via een beschreven route langs de noordkust van Bretagne naar het plaatsje Roscoff en dan dwars door Bretagne naar Nantes. Ik weet niet of en wanneer er een volgend bericht komt, want internet is op de meeste campings nog steeds slecht (en m'n tablet is ook niet je dat).

Eh bien, à bientôt peut-être. Hartelijke groet, Theo.op.de.fiets

(voor meer foto's bij dit Bericht 1, ga naar tabblad Foto's, Album 30)