Fietstocht Málaga - Bericht 3 / Van Le Puy-en-Velay naar Girona

Hallo allemaal,

Spanje bereikt!! Ik zit inmiddels in Girona, einde van de routebeschrijving naar Barcelona en beginpunt van de route door het binnenland van Spanje naar Andalucía. Het gaat nog steeds zeer voorspoedig, ondanks de warmte!

Vorige bericht was op mijn rustdag in Le Puy-en-Velay, nu het vervolg.

Donderdag 9 augustus, van Le Puy-en-Velay naar La Bastide-Puy-Laurent (tussen Cévennes en Ardèche)

's Nachts gelukkig minder koud dan de nacht daarvoor, maar helaas weer eens wat anders. Vlak bij de camping is het ziekenhuis. Gisterenmiddag al een keer, vannacht twee keer een traumahelikopter die met veel geraas laag kwam aanvliegen en landde, om twaalf uur 's nachts en om één uur nog een keer.

Vanochtend fris, laag hangende bewolking, maar de zon zat er aan te komen. Mooie route weer, eerst vlak de stad door/uit naar Brives-Charensac en na een heel kort maar heel steil klimmetje 21 km valsplat omhoog over weer een prachtige voormalige spoorwegbedding. Met heel mooie vergezichten over de veelal beboste heuvels en een reeks van tunnels van soms meer dan een kilometer (wel verlicht gelukkig) tot in Solignac. Tot dat punt bleek ook weer dat de afstand geen 34 maar 21 km was; viel weer mee dus. Na een afdaling een prachtig uitzicht vanaf de hoogte op de Loire, liggend in een diepe kloof en omgeven met bossen. Daarna begon het echte stijgwerk! Helling van 1,6 km, even dalen en helling van 6,5 km, een stuk valsplat op en neer, dalen, 6 km stijgen, even dalen en toen een helling naar het hoogste punt van de hele route naar Barcelona (1242 m) even voorbij St. Paul-de-Tartas. Een stuk van 9 km. Mooi gezicht weer op de glooiende heuvels met afwisselend bossen, akkers en weilanden, op de laatste hellingen van het Massif Central en de grens tussen Cévennes en Ardèche. Een paar km na dat hoogste punt een biertje verdiend, in een café-restaurant met van die getatoeëerde Hells Angels figuren met Harleys voor de deur; en mijn volgeladen fiets ernaast geparkeerd, stoer hoor. Goeie hardrockmuziek uit de speakers!

Toen een lange snelle afdaling van 7 km naar 900 m hoogte over een drukke weg, een N-nummer en dat zijn belangrijke doorgaande wegen; maar kan soms niets anders. Op die afdaling kijkend op het steeds dichterbij komende stuwmeer Réservoir de Naussac. Aan het eind van de afdaling in Lagogne boodschappen gedaan, want je weet nooit wat je wel of meestal niet tegenkomt in de plaats van bestemming of op de camping (deze heeft toevallig wel een snackbar - bar en je kunt er pizza’s krijgen; ik ga deze keer voor mijn eigen kuch). Het laatste stuk van zo'n 20 km ging lichtelijk stijgend parallel aan een spoorlijn en de rivier de Allier.

Camping in La Bastide-Puylaurent ziet er prima uit en ligt 3 km van de route, dus morgen kan ik die weer gauw oppikken. Hij ligt wel op 1.000 m hoogte, dus vannacht zou het wel weer eens koud kunnen worden. Morgen begint met een afdaling van 45 km naar een hoogte van 200 m. Warm aankleden dus. Het weer voor de komende dagen ziet er - net als vandaag overigens - prachtig uit. Alleen zondag wordt er een kleine kans op een beetje regen voorspeld in deze buurt, maar dan zit ik alweer een eind zuidelijker.

Vrijdag 10 augustus, van La Bastide-Puylaurent naar Lézan (Cévennes)

Weer bijtijds vertrokken met een stevige wind en behoorlijk fris op zo'n 1.000 m hoogte. Eerst even kort klimmen en daarna een afdaling van zo'n 45 km naar Les Vans. Een gevaarlijk traject met heel veel bochten, smalle weg, veel hobbels en heel veel losliggend grit. Maar met vreselijk mooie panorama's. De route - op hoogte - volgde de rivier door de Gorge de Chassezac.

Ondanks constant dalen toch lang over gedaan vanwege de vele stops om een foto te maken. Al die beelden en indrukken tijdens zo'n trip kan ik niet onthouden, vandaar. Bleek overigens dat ik me bij de voorbereiding van dat traject 23 km had vergist, vergeten welteverstaan. Betekende dat St. Hippolyte-du-Fort evenzoveel verder lag. Zou ik niet gaan bereiken, want met het dalen werd het veel sneller warm, zeg maar heet, dan je zou verwachten met het vorderen van de tijd. In Les Vans even een koffiestop en meteen daarna een vreselijke klim de stad uit. Maar daarna veel valsplat. Constant stijgen en dalen. Ook vermoeiend, vooral bij een temperatuur oplopend naar 35 graden of hoger. Met wind mee en dat maakt het alleen maar erger, want geeft geen verkoeling. Op dat stuk volgt de route de rivier de Cèze, min of meer, tot even voorbij St. Ambroix. In St. Ambroix kwam ik supertoevallig Ad (van eerdere campings, Verdun, Autet en Cluny) weer tegen. Hij was door het Rhônedal gereden om al die zware hellingen te vermijden. Zou zijn vrouw hier ontmoeten en nog een weekje rondtoeren met de auto.

Dan het binnenland in. Typisch méditerranée-gebied, met zinderende horizonten, cipressen, bloeiende oleanders etc.. Fraai, maar wel steeds heter en dan heb je er toch minder oog voor. Wordt wat in Spanje straks! Op enig moment - even voor Servas - was de route me niet duidelijk en dacht na een paar stevige klimmetjes helemaal verkeerd te zitten. Lastig als je A) als Hollander op het heetst van de dag doorfietst terwijl de Fransen liggen te pitten, en B) als de route over weggetjes gaat waar je sowieso geen kip tegenkomt! Maar gelukkig zat ik toch goed. Uiteindelijk na zo'n 119 km gestopt op de camping in Lézan om een uur of vijf. Moe, heet, maar wel voldaan door de mooie route!

Zaterdag 11 augustus, van Lézan naar Pézenas (Languedoc)

Met een voorbehoud dat ik het stuk dat ik gisteren niet had gedaan  - naar St. Hippolyte-du-Fort - niet hoe dan ook wilde inhalen, heb ik toch de beoogde camping in Pézenas bereikt!

Vanmorgen vroeg opgestaan - het was nog donker - en om tien voor zeven vertrokken, al licht inmiddels. Lekker fris, 18 graden. Stuk naar St. Hippolyte was pittig, dus gisteren echt niet erbij te doen geweest. Wel mooi nu met de opkomende zon. Om even over achten was ik er. Maar wel een stuk van de uitgestippelde route rechts laten liggen (vreselijk steil stuk!) en op de doorgaande weg gebleven. In St. Bauzille-de-Putois koffie plus colaatje gedronken, samen met een Nederlands echtpaar dat vanuit Hippolyte was vertrokken, ook onderweg naar Barcelona. Vanaf die plaats volgde de route de rivier de Hérault. Door steeds zeer verschillende gebieden, bergen, wijnranken, kloven, bossen etc.; mooi hoor. Die rivier wordt veel gebruikt voor kanoën. Prachtige gezichten op de loop van die rivier. Na Causse-de-la-Selle gekozen voor de gemakkelijker variant van de route over St. Guilhem-le-Désert naar St. André-de-Sagonis, steeds langs de rivier dus minder klimwerk. Onderweg nog wel even opgefrist en pootje gebaad in de Hérault tijdens een tussenstop. In St. Guilhem-le-Désert ook nog weer even koffie en een colaatje voor de nodige cafeïne en koolhydraten en vooral frisse bek, want het water in de fles wordt wel erg warm en laf, dus dat water ook ververst in een restaurant met terras met prachtig uitzicht over de rivier. Na de Pont de Diable, verlaat de route de rivier en gaat verder door de binnenlanden. De hitte neemt toe maar om een uur of één was ik al in de plaats St. André-de-Sagonis, als eventueel alternatief eindpunt voor een vroegere stop; toch maar doorgereden nog zo'n 29 km naar Pézenas. De warmte was echter beter te verdragen vanwege een licht tegenwindje, dat meer verkoeling gaf dan de wind mee gisteren. Even pauze in Brignac voor een broodje, druiven en perzik en opfrissen bij een fontein in Adissan. Met wat redelijk te doene hellingen en afdalingen door wijngebieden (de dégustations maar niet aangedaan, zijn er wel heel veel!) was ik al om bijna vier uur bij Pézenas. De eerste de beste camping was vol. Toen naar Office du Tourisme. Die zeiden dat de Municipal ook vol was, maar belden toch nog even voor me. Er was voor mij nog wel een plekje, maar op een schuin veldje. Oké. Om kwart voor vijf was ik er eindelijk, na veel zoek- en vraagwerk. Een k-plek van jewelste!! Zou 's morgens dubbelgevouwen in de onderste punt van de tent liggen, zo schuin. Erachter staat een caravan, met nog voldoende vlakke ruimte om mijn tentje op te zetten. Gevraagd of dat mocht en ja hoor!! Heb ze wel een biertje beloofd als dank. Verder op de camping geen voorzieningen (die andere had wel een piscine!!) maar de Carrefour is 5 minuten lopen. Met bier, fris, wijn en eten voor vanavond beladen weer naar de camping en belofte ingelost.

En tot mijn verrassing (zij vertelden dat hun dagafstanden tussen de 50 en 70 km lagen) was dat Nederlandse echtpaar van eerder op de dag (Rudy en Leny) ook aangekomen op deze camping. Hadden hetzelfde - schuin aflopende - plekje toegewezen gekregen, maar hadden daar geen genoegen mee genomen. Na veel soebatten konden ze in een vakantiehuisje terecht.

Zondag 12 augustus, rustdag in Pézenas

Volgende dag fiets schoonmaken en smeren, wassen, paar boodschappen gedaan en even de oude stad in. Niet veel bijzonders van te melden, anders dan dat het stadje een fraai oud centrum heeft, dat het er stikt van de kunstnijverheidswinkeltjes en dus ook van de toeristen. Op een terrasje wat gedronken.

Terug op de camping een plek in de wind en schaduw vinden, want het is hier weer kanonnen heet. Nakijken of dat zo blijft. Internet zou bij de plaatsjes zijn, maar 75m vanaf het bureau, op mijn plek doet ie ‘t niet. Moet ik weer, net als gisteren, bij de pleeën gaan zitten; kan ik meteen alle accu's van telefoon, tablet en fototoestel opladen onder toezicht, want hier durf ik niets onbeheerd te laten liggen, anders dan op alle andere campings tot nu toe. Onderwijl de volgende etappes in het routeboek verkend.

Maandag 13 augustus, van Pézenas naar Bizanet (Corbières)

Weer goed en wel aangekomen op de camping in Bizanet. Fraaie camping, zeer rustig en met zwembad! Heerlijk na weer een warme dag en ruim 108 km. Meest vlak parcours vandaag, maar wel een paar keer afgeweken.

In het begin had ik overigens wel veel snelle kilometers, van Pézenas naar de Middellandse Zeekust bij Vias, dicht bij Agde door open gebied, veel druiven. Wat een vreselijk toeristische plek daar aan de kust!! Stikt er van de campings en complete pretparken, die om zeven uur 's avonds opengaan, als iedereen van het strand terugkomt. Na Vias langs het Canal du Midi over een onverhard pad. Gisteren lekker mijn fiets schoon gemaakt en moet je 'm nou zien, alles onder het stof. Door de wervelingen van de wind zelfs de voortassen ook. Maar langs dat kanaal wel veel kms in de schaduw!

Eerste keer afwijken van de route om de stad Béziers in te gaan. Steile weg omhoog naar een helaas tegenvallende stad. In het routeboek stond dat daar rond 15 augustus een zomerfestival is. Nou dat klopte, het grote plein/straat was één en al terras, bierpompen etc. Op dat uur nog geen festiviteiten, wel koffie gedronken en de kathedraal van St. Nazaire bekeken. De kloostergang van waaraf je een mooi uitzicht zou hebben over de kruising van het Canal du Midi over de rivier L'Orb, was helaas gesloten. Na de kathedraal te hebben bekeken, die kruising van kanaal en rivier op het werkelijke niveau overgestoken. Wel een maf gezicht. Even voorbij dat punt kreeg ik helaas een lekke achterband. Er zat een scherpe doorn van zo’n 4 cm diep naar binnen! Alle bagage eraf en plakken. Kostte me iets minder dan een half uur.

In Colombiers even broodje gegeten en ontmoette ik een man uit Vlissingen, onderweg naar zijn zwager in Narbonne. Gezellig zitten keuvelen. Kort na Colombiers voor de tweede keer van de route af (weer een loodzware korte klim in de hitte!) naar een oude Romeinse opgraving, Oppidum d'Ensérune, met schitterend uitzicht op l’Étang du Montady, een cirkelvormige drooglegging d.m.v. irrigatiekanalen die allemaal samenkomen in het centraal gelegen laagste punt, met afvoer naar een riviertje. Dat was de moeite zeer waard! PS, Kijk ook maar eens op Google Maps, tussen Colombiers en Montady; zowel kaart- als sateliet-view.

Daarna twee keer de verkeerde weg afgedaald en dus weer moeten klimmen voordat ik het Canal du Midi weer had gevonden. In Poilhés een biertje gedronken in een prachtige Vinauberge, gerund door een Vlaamse dame. Vanaf daar geen kanaal meer, dus ook geen schaduw, graadje of 32. Even voorbij Capestang haalde ik Rudy en Leny in, die ik ook al eerder sprak, laatst op de camping in Pézenas. Zij waren gisteren tot Béziers gekomen en hadden daar wel wat van de festiviteiten meegekregen. In een winkeltje in Névian nog wat eten voor morgenochtend gekocht en toen nog een hete klim van een paar km, richting Bizanet. Sta ik mijn tentje op te zetten, komen Rudy en Leny ook hier aan! ’s Avonds gezellig nog een biertje gedronken.

Dinsdag 14 augustus, van Bizanet naar Ille-sur-Têt (Roussillon)

Vandaag weer een prachtige route, met de Pyreneeën in zicht. In de loop van de dag zag je de bewolking daarboven toenemen, dus misschien wordt het dan koeler. Het is hier gort en gortdroog, al maanden. Kabbelende beken als in de Ardennen en Vogezen zie je hier niet.

Iets later opgestaan dan anders, maar even goed weer om half acht op pad. 's Morgens maak ik steeds de meeste kilometers als het nog koel is. Bovendien is het dan nog niet gezellig in de dorpen en stadjes. 's Middags wel en dan heb ik ook steeds meer behoefte aan stops. Landschappen verschilden vandaag nogal. Eerst door de wat vlakkere wijngebieden van de Languedoc, daarna veel bergen of rotsen zoals in Italië rond het Idromeer. In Durban-Corbières een bakkie gedaan plus een colaatje want de Col d'Extrème stond voor de boeg, een klim van 11 km naar 250 m hoogte, maar viel erg mee qua zwaarte. In Tuchan, na die klim, even bijgetankt met een plaatselijk wit wijntje; fiets je een stuk gemakkelijker mee! Daarna - of daarom? - gekozen voor de iets moeilijker maar mooie variant van de route, met prachtige vergezichten en de Pyreneeën weer steeds beter in beeld. Tussentijds bij diverse wijngaarden even een klein trosje druiven geplukt en opgegeten, want je krijgt wel een erg droge mond door die warmte en droge lucht. De witte zijn mierzoet, de rode aan de iets zurige kant. Inmiddels zit ik dan al in het gebied van de Roussillon. In Estagel uitgebreid geluncht, plat-du-jour met toevoeging van voorgerecht en kaasje toe + een wijntje voor maar € 12! Moest ook wel, want direct een klim naar 400m hoogte vanaf minder dan 100, op het heetst van de dag. Maar zeer de moeite waard, want prachtige panorama's. Kwam ook nog door Latour-de-France. Veel stops dus om foto's te maken. In Bélesta, op de top, was een museum met vondsten uit de préhistorie, wel even naar binnen gelopen om een idee te krijgen, maar al die vuurstenen, scherpe hakstenen en andere potterie konden me op dat moment niet echt boeien. Tenslotte een afdaling door voornamelijk bebost gebied naar Ille-sur-Têt waar je prachtig zicht had op krijtrotsen, Les Orgues, mooi belicht in de namiddagzon.

Uiteindelijk om even over vieren aangekomen op de Municipal na weer 88 km. Een tamelijk korte rit dus vandaag, want de volgende camping zou pas weer na zo'n 37 km zijn. De Municipal is weer niet veel soeps in tegenstelling tot de camping van gisteren. En even bekijken of ik morgen al Spanje bereik of overmorgen pas.

Onder het genot van een laatste biertje, op een doodstille Municipal en onder een met sterren bezaaide hemel, het reisplan tot Girona uitgedokterd. Morgen (woensdag) een korte trip naar Maureillas-las-Illas, ongeveer 42 km. Meerdere campings, waaronder de Communal met zwembad. Dat is dan nog in Frankrijk. Reden: meteen daarna een loodzware klim naar de Spaanse grens en daarna geen campings een heel eind. Die klim doe ik liever 's morgens dan 's middags.

En dan donderdag een iets langere rit, meteen na Maureillas-las-Illas beginnend met een helling naar ruim 700 m hoogte. Dan vanaf Las-Illas een stukje nóg steiler klimmen naar de grens Frankrijk-Spanje en tenslotte afdalen naar Figueres. Een rit van ca. 63 km. In Figueres is een Dalí Museum waarvoor ik dan waarschijnlijk wel tijd heb.

Vrijdag dan tenslotte naar Girona, ca. 88 km, als eindpunt van het 2e deel van deze routebeschrijving. In Girona zelf is geen camping, wel eentje 13 km daarvóór. Maar als ik de stad wil bezoeken - zeer de moeite waard - is dat wat lastig. Daarom wil ik in de stad een hotelletje zoeken om daar 2 nachten te blijven.

Woensdag 15 augustus, van Illes-sur-Têt naar Maureillas-las-Illas (klinkt al aardig Spaans, in de Pyrenées Oriental)

Korte etappe i.v.m. de eerder beschreven overwegingen. Route ging eerst door een laagvlakte langs Thuir (heel veel boomgaarden met voortreffelijke nectarines, naast de weer smakelijke druiven!) en na ongeveer 20 km nog een aardige klim van 6 km naar Llauro. Veel bijzonders had de route verder niet te bieden en om half twaalf na 40 km op Camping Les Pins de Congo (deed z’n naam wel eer aan, want in het zwembad bijna alleen maar zwarte kindertjes). Goeie keuze geweest om nu te stoppen, want bloedheet, dus zwembad kwam goed van pas. Morgen vroeg op pad om de zware klim naar de grens te doen, want het blijft onveranderd heet de komende dagen: boven de 30 graden, niet al te veel wind uit steeds andere richtingen.

Donderdag 16 augustus, van Maureillas-las-Illas (Fr) naar Figueres (Spanje - Cataluña)

Na een paar spetjes gisteravond bleef het gelukkig daarbij. Vanmorgen weer om 7:20 u vertrokken met een beetje bewolking, maar dat was geen punt i.v.m. de komende klimtocht. Het eerste deel van die klim was goed te doen, niet zwaarder dan andere klimmen, tijd dus om ook nog foto's te maken van de bossen en overstekende berggeiten. Lekker fris, zon nog aan de oostzijde van de bergen, terwijl ik aan de westzijde naar het zuiden rij. Na 12 km en ruim een uur en een kwartier klimmen in Las Illas - een heel klein dorpje - in een hotel koffie en een cola voor het zwaarste tweede deel, nog bijna 3 km.

Nou, dat was me wat!! Een paar loei steile stukken waar ik een van de trappers moest. Zelfs een stukje van 50 m lopen en duwen van de fiets was niet leuk! Op enig moment kwam ik op een stuk dat echt onbegaanbaar was, dat was de tweede keer dat ik eraf moest. Even later werd het een stuk beter en kwam ik op een andere - veel betere - onverharde weg, waarbij naar links een bordje naar Las Illas wees. Waarom de route dan niet daarover ging is me een raadsel; of ik moet iets hebben gemist, of die andere route was misschien nog wel zwaarder. Kort na dat punt bereikte ik al om half tien het hoogste punt (735 m s/m) op de Col de Manrell, op de grens van Frankrijk en Spanje. Geen enkele markering te zien, alleen Spaanstalige verkeersborden een paar meter verderop! En een bord L’Alt d’Empordà.

Meteen daarna een prachtige weg afdalend via La Vajol naar Agullana, met mooi uitzicht op een heel breed dal met bossen en in de verte de Middellandse Zee. Maar even voorbij La Vajol werd het een stuk anders! Daar had de bosbrand van een paar weken geleden flink huisgehouden. In het nieuws vermeld als de bosbrand bij Perpignan, maar het echte verbrande gebied ligt daar ten zuiden en westen van. Verschroeide aarde, zwartgeblakerde bomen, verbrande struiken, kortom wat een vreselijk triest gezicht!! Het hele gebied tot Pont de Molins, vlak bij de snelweg Barcelona - Perpignan, was één grote woestenij, wel zo'n 30 km lang! Echt niet leuk om te zien, maar wel fotogenieke plaatjes van gemaakt.

In Boadella d'Empordà aan een in de tuin werkende dame - bleek een Duitse te zijn, dus even gemütlich geplaudert - gevraagd of er een winkel is om de hongerklop te bestrijden. Ja dus; en lekkere Spaanse worst, een stokbroodje en nog het een en ander gekocht. Zat daar heerlijk in de schaduw naast een restaurant, aan de kabbelende rivier de Muga, op een bankje, met een alleraardigste oude baas naast mij, die maar tegen me aan zat te ratelen in het Spaans. Ach, met een paar keer si en non en komkom tutut van mijn kant ratelde hij wel door; geen idee waar ie het over had. Wel dat ie het erg warm (calor) had.

Daarna door naar Figueres, eindstation voor vandaag, vanaf Pont de Molins over de akelig drukke verkeersweg N11; geen pretje met al die voorbijrazende vrachtauto's die niet de péage naar het zuiden nemen. Die N11 had ik ook kunnen nemen, helemaal vanaf Maureillas-las-Illas, maar dan toch maar goed dat ik over de Col de Manrell ben gegaan! Na bijna 49 km bestemming bereikt om half twaalf. De camping waar ik sta ligt even voor het plaatsje Figueres (met Dalí Museum) en wordt in het routeboek nogal afgekraakt. Maar geen kritiek uit mijn mond. Keurig grasveldje en dat was op de laatste drie campings wel anders!; warm en koud stromend water compris, nagenoeg geen herrie van de N11. En mailen in een aparte ruimte van het naastgelegen hotel/restaurant - waar deze camping bij hoort - waar voor mij de airco is aangezet! Kortom, wat wil een mens nog meer? Ja, een halve liter bier en die staat er ook!

En wie hebben we daar op de camping, ja hoor Rudy en Leny. Zijn gedrieën naar het Dalí Museum gegaan. Zeer indrukwekkend wat die man allemaal heeft geproduceerd!

Tot slot een terrasje gepikt, wat gegeten en weer terug naar de camping gefietst. Morgen laatste etappe van de route van Amsterdam-– Barcelona, naar Girona.

Vrijdag 17 augustus, van Figueres naar Girona (Cataluña)

Deel 2 van de route naar Barcelona is gereden! D.w.z. tot aan Girona. Ik sta nu op de camping een paar km vóór Girona, bij het dorpje Fornells de la Selva. Kleine en rustige camping, voorzien van alle benodigde faciliteiten incl. wasmachine en zwembad!!). De knaap die de camping runt, is ook een fietser, maar een verslaafde. Gisteravond mee staan praten, samen met Rudy (staan hier ook weer, voor hen zit de tocht er op) gezellig met een weer welverdiend biertje erbij. Die knaap dus heeft heel Zuid Amerika en zuid Europa met name in de Balkan (prachtige fotoboeken van gemaakt) al befietst. En tot overmaat van ramp vertelde hij dat hij het traject dat ik nu voor de boeg heb, van Girona naar Malaga, in 4!! (ja, je leest het goed) dagen heeft gereden op een mountainbike. Ongelooflijk. Kom ik aan met m'n 3 weken (minstens). PS: kan dat eigenlijk bij nader inzien niet geloven; is minstens 1.500 – 1.600 km en dat betekent 375 tot 400 per dag!! Zal het vast verkeerd verstaan hebben.

Mijn werkelijkheid van deze etappe was wel wat anders. Weer bijtijds vertrokken zoals altijd, en eerst even iets omhoog in de stad Figueres, naar een oude vesting. Volgens de folders de grootste van Europa. Maar helaas was er weinig van te zien. De verdedigingswallen boden geen enkel doorkijkje en de dienstdoende portier gunde me niet een snelle blik door de toegangspoort helaas. Terug naar en door het centrum de route weer opgepikt. Begin was niet heel bijzonder, later werd het wel mooi met gebieden die sterk aan Toscane doen denken, met cipressen, uitgestrekte graanvelden (weliswaar inmiddels kaalgeschoren), bossen etc. Terrein was glooiend, niet moeilijk om te fietsen. Even voorbij Colomers over een grappige fietsbrug over de rivier de Ter, met allemaal losliggende planken, een gerommel van jewelste (filmpje van gemaakt). Daarna kwam ik eerst via een onverharde weg met soms lastige stukken en na een paar "kittige klimmetjes", zeg maar gewoon gemene, in het dorpje Púbol, waar Dalí een kasteeltje voor zijn vrouw had gekocht. Wel bekeken, niet ingegaan, gisteren al genoeg Dalí gezien. Wel even op een terrasje gepauzeerd. Verderop in het dorpje St. Sadurní de l'Heura een breek van twee uur in een restaurant, om de ergste hitte voorbij te laten gaan. Zeer chique restaurant, met zelfs een zwembad en ligweide. Maar helaas, alleen toegankelijk voor cliënten die meer dan € 20 pp verteren en daar kwam ik niet aan. Spanje is zowiezo een stuk goedkoper dan Frankrijk. Na die pauze volgde de laatste lange zware klim over de pas Sta. Pellaia, 300 m stijgen over een afstand van zo'n 6 km. En in de hitte, want ook na half drie merk je niets van verandering. Sterker nog, het lijkt dan nog heter vanwege de warmte die in het wegdek en de bossen is geabsorbeerd. Af en toe een beetje wind maakte het toch draaglijk. In de afdaling naar Cassà de la Selva voelde je enorm hete windvlagen vanuit het dal omhoog waaien. Dat beloofde wat voor de temperatuur daar, dacht ik, maar dat viel gelukkig mee; “maar” 32 graden. Vanaf dat stadje loopt een keurig fietspad van zo’n 25 km naar Girona. Halverwege is de afslag naar de camping - nog 2 km - bij Fornells de la Selva dus. Weer goed en wel aangekomen om kwart voor vijf na ruim 80 km. Tot nu heb ik er 2.230 km opzitten!

Anders dan eerder geschreven, blijf ik toch 3 nachten hier staan en neem ik geen hotel in Girona. Camping is toch veel gezelliger. Eerste rustdag (vandaag), fiets schoonmaken en smeren, kleren wassen etc. Morgen stadsbezoek Girona. En mentaal voorbereiden voor het volgende deel van de reis, door het binnenland van Spanje naar Málaga. Jongen van de camping gaf veel informatie over Girona, te bereiken met bus of trein. Ik denk dat ik toch maar gewoon op de fiets stap (13 km vlak fietsen). Ben ik ook eigen baas wat tijden betreft en houd ik de benen in beweging!

Zo, jullie zijn weer bij en zien dat het nog steeds goed gaat. Wel zal ik mijn reisplan per dag bepalen en laten afhangen van de warmte en de mogelijkheden voor onderdak of camping. Jullie horen of lezen wel weer over het vervolg, dus tot een volgende mail.

PS, terwijl ik dit typ zit ik lekker onder een boom in de schaduw, met een beetje wind (vanmorgen was het trouwens helemaal potdicht met mist!!) en de koptelefoon op naar Simeon ten Holt te luisteren. Tot nu niet gedaan, omdat de accu van de tablet dan snel wordt leeggetrokken en ik niet nog vaker iets wil moeten verzinnen om 'm op te laden, zo'n getrut elke keer. Maar nu wel lekker relaxend; “massage voor de ziel” noem ik deze muziek altijd. Heerlijk!!

Hartelijk groeten, Theo